Rekruteren achter tralies

De toenemende krapte op de arbeidsmarkt dwingt Amerikaanse ondernemingen om werknemers aan te werven die ze vroeger als jobkandidaten de deur zouden wijzen. Op die manier komen er kansen voor eerder altijd afgewezen sollicitanten, zoals personen met een strafblad.

In Dane County, in de staat Wisconsin, is de werkloosheidsgraad gedaald tot onder de twee procent. De vraag naar werkkrachten is zo groot dat industriële bedrijven hun rekruteringsbereid aanpassen. Wie een veroordeling heeft opgelopen, wordt nu ook aangeworven, zelfs terwijl hij nog achter tralies zit. En dat gebeurt ook in ondernemingen die niet meewerken aan speciale projecten om gedetineerden voor te breiden op hun terugkeer naar de maatschappij.

Lawrence Summers, onder Bill Clinton minister van Financiën, ooit hoofdeconoom van de Wereldbank en nu hoogleraar aan de Harvard University zegt over deze situatie in The New York Times: “Als de werkloosheidsgraad hoog is, kan je je veroorloven om niemand met een strafblad aan te werven. Als de werkloosheidsgraad laag is, moeten de werkgevers zich aanpassen aan de werknemers in plaats van andersom.” Ja, het is een Amerikaanse verhaal, maar het kan binnenkort hier misschien ook zo lopen.

Gevangenisbusje

Jordan Forseth (28) kwam eind vorig jaar vrij na een celstraf van 26 maanden voor een reeks inbraken. In het verleden zou hij moeilijk een job gevonden hebben, nu had hij al een vast contract op zak toen hij de gevangenispoort achter zich dichttrok.

Hij werd aangeworven door de aanhangwagenproducent Stoughton Trailers, waar hij nog tijdens zijn gevangenschap elke dag achterlichten monteerde. Hij werd zelfs eens uitgeroepen tot ‘Werknemer van de Maand’, maar hij kon niet gebruik maken van de speciale parkeerplaats die bij die titel hoorde. Hij zat toen nog achter de tralies en werd gebracht en gehaald door een gevangenisbusje. Als een vrij man rijdt hij nu naar zijn werk in een Ford Fusion die hij gekocht heeft van het geld dat hij ondertussen had gespaard.

Reclassering

Stoughton Trailers heeft werk voor 650 arbeiders, maar kan ze moeilijk vinden. De lonen werden opgetrokken, bonussen ingevoerd en interne opleidingen opgedreven. Niets hielp. Meghan Yeadon, die de rekrutering voor het bedrijf waarneemt, besloot uiteindelijk om zich tot het gevangeniswezen te wenden.

Amerikaanse reclasseringsprojecten krijgen veel kritiek. Ze worden opgelegd, de jobs zijn onderbetaald en bieden zelden of nooit uitzicht op vast werk. Dat gooide Yeadon helemaal om. Hij werkt met vrijwilligers, betaalt hen hetzelfde loon als de andere arbeiders en belooft een contract bij de vrijlating.

Aanvankelijk waren de diensthoofden op de werkvloer weinig enthousiast, maar hij wist ze te overtuigen. “We hebben zoveel openstaande betrekkingen dat we wel moesten boren naar nieuwe bronnen van potentiële werkkrachten.”

Jordan Forseth is natuurlijk gelukkig met de gang van zaken. Meer, hij heeft al contacten met andere ondernemingen in de regio. Die willen hem niet alleen een beter betaalde baan geven, maar bieden ook doorgroeimogelijkheden via interne cursussen. “Wie bereid is om te leren, willen ze opleiden”, zegt hij in The New York Times. “Het lijkt wel of ik begonnen ben aan een echte carrière.”